Evo dokaza da britanske kladionice nemaju veze s vezom – Nobela nisu dobili ni Magris ni Adonis, nego osebujni francuski književnik Jean-Marie Gustave Le Clézio, rođen 1940. u Nici.
J.M.G. Le Clézio u književnost ulazi kao 23-godišnjak, prvijencem Le Procès-Verbal koji osvaja nagradu Renaudot. Otad je objavio tridesetak knjiga, od kojih je kod nas, na žalost, prevedena samo zbirka Mondo i druge priče, u izdanju Naklade Ceres.
Le Clézio piše romane, zbirke priča i esejistiku, a prevodio je i hinduističke legende. U mladosti eksperimentira s jezikom, istražuje teme poput ludila, jezika i pisanja da bi se u zrelosti posvetio manje hermetičnim temama – svojem djetinjstvu, mladosti i brojnim putovanjima.
Osvojio je brojne nagrade među kojima valja istaknuti Veliku nagradu Francuske akademije 'Paul Morand' koja mu je dodijeljena odmah nakon utemljenja, 1980. godine. Osvojio ju je romanom Désert (Pustinja).
Prema istraživanju koje je 1994. godine proveo poznati francuski časopis za književnost Lire, 13% Francuza Le Clézia smatra najvećim živućim domaćim književnikom, a Fondacija Nobel nagradu mu je dodijelila jer je riječ o "autoru senzualne esktaze i poetske avanture, istraživaču ljudskosti izvan i ispod granica vladajuće civilizacije".
Le Clézio je već 13. francuski književnik u posjedu Nobela (ne računamo li Gaa Xingjiana, Kineza s francuskom putovnicom), a nagrada u Francusku putuje nakon duge 23 godine - 1985. godine dobio ju je 2005. preminuli francuski prozaik Claude Simon.
Više o Nobelu pročitaje u našem Specialu o književnim nagradama.
